Pierwsze uprawy winorośli datuje się na Półwyspie Iberyjskim na okres III-IV tysiąclecia przed Chrystusem. Ta działalność nabrała komercyjnego, a więc i kulturowego znaczenia w X wieku n.e. kiedy tereny południowej części dzisiejszej Hiszpanii należały do Fenicjan, a później Kartagińczyków. W czasach rzymskich eksport wina był już bardzo rozwinięty, a statki z Kadyksu zabierały wino do Italii, Galii, Brytanii, a nawet do Normandii i ziem germańskich.

Nowoczesne winiarstwo hiszpańskie narodziło się w początkach XX wieku, po zwalczeniu plagi filoksery, ale jego rozkwit przypadł na połowę lat 80. ubiegłego wieku. Pierwszy system klasyfikacji win DO przyjęto w Hiszpanii w roku 1932, a więc wcześniej niż we Francji. W roku 1970 uległ on znacznej rewizji i obowiązuje – z kilkoma poprawkami – do dziś.

Obszary winiarskie Hiszpanii rozrzucone są na całym obszarze Półwyspu Iberyjskiego. Powierzchnia winnic przekracza milion hektarów i jest największa w Europie. Produkcja sięga około 37 milionów hektolitrów, co daje Hiszpanii 3. miejsce na świecie.